आई

''घर सुटतं पण आठवन कधीच सुटत नाही
जीवनात ''आई'' नावाचं पान कधीच
मिटत नाही ,
सारा जन्म चालून पाय जेव्हा थकून
जातात
शेवटच्या श्वासाबरोबर आई हेच शब्द
राहतात...!

तुलना करू नका... No comparison please

एका माणसाने एक जंगली बांबूचा कोंब आणला आणि आपल्या बागेत लावला. त्याच्या बागेत त्याने हल्लीच अनेक वेगवेगळी बियाणी लावली होती. जसे आंबा, फणस, आणि बरेच काही. तो रोज त्या बियांबरोबर या बांबूच्या कोम्बालाही पाणी घालत होता.

दिवसमागून दिवस जात होते. पण या बांबूच्या कोम्बामध्ये काही फरक दिसत नव्हता. एव्हाना इतर काही बियांची तर रोपटीही दिसू लागली होती. पण त्याने त्या सर्वांबरोबर त्या बांबूच्या कोम्बालाही पाणी घालण्याचा रतीब चालू ठेवला. इकडे आंब्या फणसाची झाडे वाढून त्यांना मोहोरही आला. त्या झाडांना आता फळे लागण्याची वेळ आली होती. पण अजूनही त्या कोंबत काही फराक दिसत नव्हता.

तो माणूस आता विचार करू लागला होता कि हा कोंब लावून त्याने काही चूक तर केली नव्हती ना? त्या ऐवजी एखादे दुसरे झाड लावले असते तर कदाचित खूप फायदा झाला असता. असे म्हणून त्या कोम्बाकडे गेला, पहातो तर काय, त्या कोंबला थोडी नवी पालवी फुटू लागलेली होती. तो माणूस आता पुन्हा त्या कोंबला पाणी घालू लागला.आणि पुढच्या काही दिवसात त्या कोंबला अनेक फुटवे फुटून तो आता विस्तारू लागला होता. पुढच्या एक वर्षात तर त्या कोंबणे अर्धी बाग व्यापून टाकली आणि सगळीकडे घनदाट बांबूचे वन दिसू लागले.

असेच असते. प्रत्येकाच्या वाढीचा आणि विस्ताराचा वेगवेगळा कालावधी असतो. जेंव्हा त्या आंब्या फणसाच्या झाडांनी आपला विस्तार वर वाढवायचा प्रयत्न जोर धरून केला तेंव्हा तो बांबूचा कोंब आपला विस्तार जमिनीच्या आत वाढवत होता. तो मिळणारे सर्व पोषक अन्न आपल्या अंतर्गत वाढीला देत होता. त्यामुळे त्याची जेंव्हा वाढ आणि विस्तारण्याची वेळ आली तेंव्हा त्याने बाकीच्या झाडांना मागे टाकले, व्यापून टाकले.

तसेच आपणही, आपली वाढ आणि विस्तार करायचा असेल तर आपली मुळे मजबूत आणि विस्तारित करावीत. काळ कितीही निघून गेला, आणि कोणीही आपल्या मागून येवून कितीही पुढे गेले तरी आपल्या क्षमतांचा विकास आपण त्या बांबूच्या कोम्बाप्रमाणे करावा. जेंव्हा आपल्या क्षमता अजमावण्याची वेळ येते तेंव्हा इतर जन कदाचित मागे पडतील पण एक परिपूर्ण व मजबूत व्यक्ती कधीच मागे पडत नाही.

इतरांशी आपली तुलना करू नका. तुमच्या क्षमता अधिक मजबूत बनवण्यावर भर द्या. कारण प्रत्येकाकडे एकमेवाद्वितीय अशा कला व किमया असतात. कदाचित तुमच्या क्षमता इतरांच्याहून वेगळ्या आहेत. त्या ओळखा, पारखा, त्यांना योग्य वेळ आणि सराव द्या. तुम्ही यशस्वी होणार यात शंकाच नाही. बौद्धीक आणि शारीरीक क्षमता वाढविणे म्हणजे हमखास यश मिळविणे होय.

जगण्याचं सूत्र चुकतंय का?

लेखक कोण आहे माहीत नाही , परंतु खूप मस्त लिहिलं आहे . 

जगण्याचं सूत्र चुकतंय का?           

भाऊ काय बहीण काय नुसता फापट पसारा, कोण कोणाला विचारतंय    कुणालाही विचारा... 

           कुणी कोणाकडे जाईना कुणी कुणाकडे येईना,जगलात काय मेलात काय  माया कुणाला येईना ...          

       संवेदनशीलता आता फारशी कुठं दिसत नाही, बैठकीत किंवा ओसरीवर गप्पाची मैफिल बसत नाही ... 

         पॅकेज, इनक्रिमेंट, सॅलरी  इन्व्हेस्टमेंट, विकएन्ड,   यातच हल्ली माणसाचा  होत आहे The End ...          

               Luxury मधे लोळतांना   फाटकं गाव नको वाटतं, जवळचं नातं असलं तरी सांगायलाही नको वाटतं ...

              ब उच्च शिक्षित असूनही  माणूस आज Mad वाटतं,   इंटेरियर केलेल्या घरामधे  लुगडं, धोतर Odd वाटतं..            

      सगळेच पाहुणे सगळेच मेव्हणे    कसे काय Posh असतील?पार्लर मधून आणल्या सारखे चिकणे चोपडे कसे दिसतील ? उन्हातान्हात तळणारी  माणसं काळी पडणारच,   गरिबीनं गांजल्यावर  चेहऱ्याचा रंग उडणारच ...          

           कुरूप ते नाहीत कुरूप तू झालास, प्रेम नात्यावर करायचं सोडून दिसण्याला भुलून गेलास ..   ..          

          पात्र कितीही मोठं झालं, तरी गंगेचं मूळ विसरू नये, सुख असो का दुःख असो, आपल्या माणसाला विसरू नये. दिसण्यावर प्रेम करू नकोस  आपलं समजून जवळ घे,   एरव्ही नाही आलास तरी  दिवाळीला तरी घरी ये..        

        कॉम्प्युटरच्या भाषा खूप शिकलास, माणसावर प्रेम करायचं शिक, नाहीतर मानसिक आरोग्यासाठी दारोदार मागत फिरशील भीक ... 

              दुसऱ्याचा  छळ करून  तुम्ही सुखी होणार नाही,   पॅकेज कितीही मोठं असू द्या  जगण्यात मजा येणार नाही. .        

          जग जवळ करतांना, आपली माणसं तोडू नका, अमृताच्या घड्याला, अविचाराने लाथाडू नका..! 

          मी का बोलू? मी का फोन करू? मी का कमीपणा घेऊ? मी का नमते घेऊ? मी का नेहमी समजून घ्यायचं? मी काय कमी आहे का?" असे बरेच सारे"मी" आहेत , जे आयुष्यात विष कालवतात ...

       म्हणून , अरे अतिशिकलेल्या माणसा मी पणा सोड नि नाती जोड़ .

 कोणी लिहिलय माहीत नाही ........ प्रयत्न करतोय मी पणा कमी करणेचा बघा तुम्हाला ही जमतंय का...

आम्ही दोघे

म्हातारे आई वडील खूप दुःखी आहेत अशा बऱ्याच कविता आहेत.

पण दोघे मजेत आहेत अशी एक कविता नुकतीच व्हाट्सअँपवर वाचली तीच फॉरवर्ड करत आहे.

————————————————————

"आम्ही दोघे"

मुलगी आमची युरोपात असते
आणि मुलगा यूएस मध्ये असतो
इथे मात्र आम्ही दोघेच असतो

मुलगा,जावई आॅफिसात राब राब राबतो
मुली,सुनेचा ही कामाने पिट्टया पडतो
मदतीला या मदतीला या
दोघींचाही आग्रह असतो
चतुराईने आम्ही टाळतो कारण
इथे मात्र आम्ही एन्जाँय करत असतो !

हिच्या खूप हाँबीज आहेत
दुपारचा वेळ तिचा तिकडे जातो
मला कसलीच आवड नाही
मी राहिलेल्या झोपा पूर्ण करून घेतो..
कारण आम्ही दोघेच
असतो !

कधी संध्याकाळी आम्ही सिनेमाला जातो
येतांना बाहेरच जेवून येतो
रोज रात्री मनसोक्त टीव्ही बघत
चवीचवीने जेवण करतो
कारण आम्ही दोघेच असतो !

एकदा मुलाचा फोन येतो
एकदा मुलीचा फोन येतो
वेळ नाही अशी तक्रार करतात
आमचाही उर भरून येतो
तुम्हीही नंतर एन्जाँय कराल
असा त्यांना धीर देतो
कारण आम्ही दोघेच असतो !

नव्या नवलाईने सगळीकडे जाऊनही आलो
स्वच्छ सुंदर सगळं पाहूनही आलो
इकडचं - तिकडचं
दोन्ही जगं एन्जाँय करतो
कारण आम्ही  दोघेच असतो !

नाही जबाबदारी नाही कसलीच इथे
आणि नाही कसली तक्रार तिथे
नाही कसली अडचण सुखाची
मस्त लाईफ एन्जाँय करतो
कारण आम्ही दोघेच असतो !

भांडण तंटे आमचेही खूप होतात
नसते तिला स्मरण नि मला आठवण
खरे तर काहीच नसते वादाचे कारण
वाद विसरून गट्टी करतो
कारण आम्ही दोघेच असतो !

तिला मंचुरीयन आवडते
ती ही ठराविकच हाँटेलात मिळते
नेहमीच ती मिळते असे नाही
पण ती आली की मी नक्की आणतो
घरच्या स्वैपाकाची कटकट नाही
कारण आम्ही दोघेच असतो !

मरणाच्या गोष्टी आम्ही करत नाही
पार्ट्या करतो ट्रिपा काढतो
हाताशी आता पैसे आहेत
वेळ अन मित्रही भरपूर आहेत
मुलांच्यामुळे अडकायचे दिवस संपले
हे जाणून मनोमनी खूश होतो
कारण आम्ही दोघेच असतो !

मुलांना हेवा वाटायला नको त्यांच्यापासून ही मौजमस्ती लपवून ठेवतो

संगनमताने तीही हसते .. साथ देऊन मीही हसतो
कारण आम्ही दोघेच असतो ! 
कारण आम्ही दोघेच असतो !!

जिद

हमारे जीने का तरीका
थोड़ा अलग है..
हम उमीद पर नहीं..
अपनी जिद पर जीते है.!

भाड्याची सायकल

Old Atlas cycle advertisement

१९९०-९१ चा काळ होता तो...

त्यावेळेस आम्ही लोकं भाड्याने छोटी सायकल घेत होतो...

बहुधा ती लाल रंगाची असायची जिला कँरीअर नसायचे, ज्यामुळे तुम्ही कुणाला डबल सिट नेऊ नये हा उद्देश असायचा. 

भाडे जेमतेम ५० पैसे ते १ रू तास च्या आसपास होतं. 

दुकानदार भाडे पहिले घ्यायचा आणि आपले नाव त्याच्या रजिस्टर वर नोंदवायचा. 

घराच्या जवळ असे अनेकजण सायकल दुकानदार होते...

भाड्याचे नियम कडक असायचे. 

जसे पंचर झाली तर त्याचे वेगळे पैसे, तुटफुट आपली जबाबदारी... 

मग त्या सायकल वर आम्ही गल्लीतले युवराज सवार व्हायचो 鸞

पुर्ण ताकदीने पायडल मारत , कधी हात सोडत बँलेंस करत , कधी खाली पडुन पुन्हा उठून चालवायचो. 

आपल्या गल्लीत येऊन सर्व मित्र आळीपाळीने सायकल चालवायला मागायचे.  

भाड्याच्या टाईमाचा लिमिट निघुन न जावा म्हणून 

तीन चार वेळेस त्या दुकानापासुन चक्कर व्हायची...

तेव्हा भाड्याने सायकल घेणं , हे आमच्या श्रीमंतीचे लक्षण होतं... 朗

स्वतः ची लहान सायकल असणारे त्यावेळेस खुप रईसी झाडायचे... 類

एव्हाना आमच्या घरी तेव्हा मोठी काळी अँटलस सायकल आणली, पण तिला स्टँडवरुन काढणं आणि लावणं 

यातचं अर्धी एनर्जी वाया जायची

आणि वरुन वडिलधाऱ्याचा धाक...

खबरदार हात लाऊ नको सायकलला , गुडगे फुटुन येशील...

तरी पण न जुमानता आम्ही घरचे बाहेर गेले की , ती मोठी सायकल सुध्दा हातात घेऊन धुम ठोकायचो... 

पायडल वर पाय ठेऊन बँलेंस करायचं...

असं करत करत आम्ही कैची ( हाफींग ) शिकलो. 

नंतर नळी पार (फुल पायडल ) करुन नविन विक्रम घडवला.. 

यानंतर सिट पर्यंत चा प्रवास एक नवीन अध्याय होता , 

नंतर सिंगल, डबल,  हात सोडुन, कँरीअर वर बसुन चालवण्याचे सर्व स्टंट आम्ही तेव्हाच करुन चुकलो...

खरं तर जीवनाची सायकल अजुनही चालु आहे 

पण आता ते दिवस नाही...

तो आनंद नाही.... 

आज सहज कंपाउंड मध्ये धुळ खात पडलेल्या मुलांच्या सायकलवर नजर गेली तेव्हा वाटलं एक काळ गाजवलेल्या सायकल ची किंमत अन् मजा यांची सर आता असलेल्या बुलेटला पण येणार नाही...

संग्रहित पोस्ट

रोज अभ्यास का करावा

नेहेमीप्रमाणे धावपळ करत मंदार वर्गात पोचला. सरांचा ड्रॉईंगचा तास सुरु झाला होता. त्यांच्या सारख्या दिग्गज चित्रकाराचे मार्गदर्शन मिळवणारी त्याची बॅच लकी होती. मंदार धापा टाकत मागच्या बाकावर बसला.

सर सांगत होते - “जिम कॉलिनस्' ने सांगितलेली ही शंभर सव्वाशे वर्षापूर्वीची ही घटना आहे. दोन ब्रिटीश गट उत्तर ध्रुवावर जाण्यास निघाले. शर्यतच होती दोन्ही गटांमध्ये, कोण आधी पोहोचतो ते! पहिला गट उत्तर ध्रुवावर पोहोचला, आणि ३० दिवसात सर्वजण सुखरूप परत आले. दुसरा गट उत्तर ध्रुवापर्यंत पोचला तर नाहीच पण दुर्दैवाने त्या गटातील सर्वजण मृत्यू पावले.

“या घटनेमागचे कारण शोधतांना असे लक्षात आले – पहिल्या गटाने ठरवले होते रोज २० मैल अंतर कापायचे. थंडी असो, वारा असो, वादळ असो. काहीही असो, रोजचे ठरलेले ध्येय गाठायचे.

दुसरा गट मात्र जमेल तेव्हा - जमेल तितके अंतर कापत होता. या गटातील एकाची दैनंदिनी मिळाली, त्यात लिहिले होते – आज पुन्हा वादळी वाऱ्यामुळे हलता आले नाही, आम्ही दोन दिवस एकाच जागी थांबून आहोत. आणि त्याच दिवसाची नोंद पहिल्या गटाने केली होती – आजही वादळ होते, त्यामुळे आजचे २० मैल कापायला जास्त कष्ट पडले.” गोष्ट संपली तसे फडके सर वर्गाला म्हणाले, ”या गोष्टीवरून वरून काय कळते?”

कोणी सांगितले – “ध्येयाच्या दिशेने एक पाऊल जरी टाकले तरी ती प्रगती आहे.”

कोणी सांगितले – “यश मिळणार की अपयश, हे रोजच्या सवयींवर ठरते.”

आणखी कोणी आणखीन काही सांगितले.

शेवटी, सर म्हणाले, “तुम्हाला त्या घटने मागाची कारणे नीट कळली आहेत! आता पुढचा प्रश्न: 'तुमची रोजची २० मैल यात्रा काय आहे ?”

इतका वेळ हिरहिरीने उत्तरे देणारा वर्ग, या प्रश्नाने अंतर्मुख झाला. मंदार विचार करत होता, खरंच आपण रोज ठरलेलं असं काय करतो? सरांनी सांगितलेली स्केचिंगची प्रॅक्टिस दुसऱ्या गटासारखी करतो. जमेल त्या दिवशी, जमेल तेव्हा आणि जमलं तर. मग मंदारने सरांनाच विचारले – “सर, तुमची रोजची २० मैल यात्रा काय आहे ?”

“रोज सकाळी ५ स्केचेस् काढल्याशिवाय मी सकाळचा चहा पीत नाही!”

पांढरी शुभ्र दाढी मिरवणारे सर अजूनही रोज सराव करतात? आंतरराष्ट्रीय कीर्तीचे चित्रकार असूनही रोज सराव करतात! सरांच्या उत्तराने वर्गात शांतता पसरली. तसे सर म्हणाले, “यालाच आजकाल Daily Ritual म्हणतात. रोजचा अभ्यास, रोजचा रियाझ, रोजचे स्केचिंग्स, रोजची प्रॅक्टिस, रोजची एक्सरसाईज झालीच पाहिजे!”     

ज्ञानेश्वर यालाच *‘नित्ययज्ञ’* म्हणतात! जो नित्ययज्ञ करायला चुकला, तो सुखाला मुकला! त्याचे यशापयश, सुख-दु:ख परतंत्राने चालते.

हा लोकू कर्मे बांधिला |
तो परतंत्रा भूतला |
तो नित्ययज्ञाते चुकला |
म्हणोनिया || ३.८४ ||

तुमचं Gmail अकाऊंट किती ठिकाणी आहे लॉग इन, असं करा चेक_

◆ Gmail आपल्या युजर्ससाठी नवनवीन फीचर्स आणत असतं. जीमेलमध्ये असेलल्या फीचरमुळे अनेक कामं सोपी होतात.

◆ पण अनेकदा जीमेलच्या व्हेरिफिकेशन कोडसाठी ईमेल पाठवला जातो अशा वेळी अन्य कोणी आपलं जीमेल अकाऊंट हॅक केलं तर अशी भीती वाटते.

◆ तुमचं जीमेल अकाऊंट कुठे कुठे लॉग इन आहे हे पाहता येतं कसं ते जाणून घेऊया.

◆ सर्वप्रथम आपलं जीमेल अकाऊंट ओपन करा. त्यानंतर त्यातील सेटींगमध्ये जा.

◆ सेटींग ओपन केल्यावर तुम्हाला समोर एक जीमेल आयडी ओपन झालेला दिसेल त्यावर टॅप करा.

◆ ‘Manage your google account’ सिलेक्ट करा.

◆ हा पर्याय सिलेक्ट केल्यानंतर पेजवर काही इतर पर्याय दिसतील. ज्यामध्ये ‘Security’ या पर्यायावर क्लिक करा.

◆ त्यानंतर खालच्या दिशेने स्क्रोल करा. ‘Your Devices’ चा एक पर्याय मिळेल.

◆ ‘Your Devices’ वर क्लिक केल्यास तुमचं जीमेल लॉग इन असलेल्या सर्व डिव्हाईसच्या नावाची एक लिस्ट समोर येईल.

Try this Japanese water therapy to lose weight!

While we are well aware of the fact that water is extremely essential for our well being and keeping the body functioning properly, we don’t quite recognise it as a therapy to lose weight.

It is also advised by the doctors to drink at least 8-10 glasses of water every day to flush out the toxins from the body and kick-start your day.

But what if we told you that the humble H20 can also be effective in losing weight? No, we are not kidding. While a lot of medical experts advice us to drink warm water with a dash of lemon and 

honey

 the first thing in the morning, the Japanese actually treat water as a complete weight loss therapy on its own.

What is the Japanese water therapy for weight loss?

This therapy actually talks about how a happy stomach is essential for overall health and to shed those stubborn kilos as well. The mere objective of this practice is to regulate your body with the help of water. It focuses more on the betterment of gut health as a lot of medical conditions are caused due to poor digestive health.

So, how exactly does this therapy help you in losing weight? We tell you in 5 easy steps:

1. Drinking water the first thing in the morning not only helps to kick-start the day but it also helps in flushing out the toxins from the body. Opt for lukewarm water or room temperature water on an empty stomach. It is advisable to drink around 4-5 glasses of water as soon as you wake up.

2. After you begin your day by brushing your teeth, make sure you do not eat or drink anything except water (if you feel like) for a minimum of half an hour to forty-five minutes.

3. Strictly avoid drinking water for at least 2 hours after you have eaten your meals.

4. It is important to keep in mind that those who are battling severe ailments and even the elderly should gradually increase their water intake. They can start with one glass of water in the morning.

5. Make it a point to never drink (or eat) while you are standing.

The bottom line

If you follow this water therapy properly, you will notice a change in the way your body works. This is because when your digestive system works properly, it boosts your 

metabolism

 as well. As a result, you tend to lose weight in a healthy manner, minus all the side-effects of the fad diets.

Disclaimer: This article is not a substitute for qualified medical advice. Please consult your trusted medical professional for further information.